Photo by the Author |
hindi ko na matandaan
kelan ko unang natutunang matakot
at umiwas sa
mga piling lugar sa ust
hindi naman ako tanga
ang mga lugar
ay mga lugar lamang
hindi tambakan
ng pangungulila
hindi imbakan
ng mga hinanakit
walang placard na nagsasabing
‘nasa ilalim pa ng paghihilom’
kung kaya’t pagod na akong matakot
at iyuko ang aking ulo
sa bawa’t paglagpas
tila gusto kong madapa
kasi hindi ako nakatingin sa dinadaanan ko
tila gusto kong madapa
kasi mas nauna pa kitang makita
kesa sa lubak ng mga sidewalk
o masita ng isang prof
sa ingay ng aking sigaw
ang hindi mamalayan kung lover’s lane ba o noval ang nilalakaran natin
ang hindi matinag sa ganda ng alas tres kung alas syete pa kita makikita (anuman oras ng dismissal niyo)
basta,
alam mo na ‘yun (kung trip mo lang naman eh)
libre ka ba
gusto ko sanang bisitahin
mga sulok ng iyong kamay